ای دل ای بحر پر از خون زچه نالانی باز؟
اشکریزان و مصیبت زده گریانی باز؟
ای دل ای بحر پر از خون زچه نالانی باز؟
اشکریزان و مصیبت زده گریانی باز؟
غصه ای داری از آن قصه ی جانسوز ای دل
شرح هفتاد و دو خورشید از آن روز ای دل
دشت در چنگ بلاغارت اهریمن بود
غرق در شادی و در هلهله ی دشمن بود
سرخوش از کشتن فرزند پیمبر بودند
مست از غارت و بر چیدن معجر بودند
خنجر و نیزه سنان و جسدیاران است
هرطرف غرق بخون یک ورق از قرآن است
هتک حرمت زبدنهای شهیدان کردند
جسم صدچاک لگدکوب ستوران کردند
قصد آتش زدن سینه ی زینب دارند
کاینچنین اهل حرم را همه می آزارند
زینب و پیکر عباس حسین است و وداع
جسم صد چاک بخون قمرین است و وداع
گفت نالان ، بنگر محنت و سوز زینب
بنگر بعد تو آمد چه به روز زینب
خیمه ها سوخته، اطفال پریشان و حزین
زینب غمزده از درد جدائی غمگین
کعبه ام بودی و من زائر عطشان توام
لحظه ای بیش نماندست که مهمان توام
میروم لیک دلم پیش توجا می ماند
دل زینب وسط معرکه ها می ماند
کی مرا فکر جدایی زتو در سر می بود؟
طاقتم کی به تماشای تو بی سر می بود؟
در عجب مانده ام اینک زچه زینب برپاست
از چه با اینهمه اندوه چنین پابرجاست
لیک خواهم که از این معرکه بیرون ببرم
جوشش خون تو پیوسته و دلخون ببرم
خسته از جور ولی تیغ علی در کامم
زینبم گرچه، ولی حیدر ثانی نامم
از تو جان دادن و خون دادن و پیکار و جهاد
سهم من پای پر از آبله است و فریاد
جانفشانی زتو پیغام رسانی با من
تیغ خوردن زتو و آه نهانی با من
کشته ی امر به معروف و نماز است حسین
کربلایش حرم راز و نیاز است حسین
موجی ار مدعی شیعگی داری کن ساز
که همه ذکر حسین ابن علی (ع) بود نماز
