ای صبا رو به سوی کرببلا کن گذری
از من زار ببر خدمت بابم خبری
ای صبا رو به سوی کرببلا کن گذری
از من زار ببر خدمت بابم خبری
گو که صغرای تو می گفت چو مرغ سحری
داد از درد جدایی و غم بی پدری
من از آن دم که به هجر تو گرفتار شدم
به خدا در نظر اهل جهان خوار شدم
تا که دور از بر تو ای شه ابرار شدم
ز غم دوری تو خسته و بیمار شدم
من بیمار نه غمخوار و نه یاور دارم
نه خبر از تو و از حال برادر دارم
چشم در راه پی وعده ی اکبر دارم
انتظار تو و عباس دلاور دارم
روز و شب نیست به جز آه و فغان حاصل من
ز سر راه فراق تو بود منزل من
زده آتش غم هجر تو به آب و گل من
سیر تا کی کنم از درد تو خون شد دل من
گو به عباس عموی من و تاج سر من
خوب داری خبر از حال دل مضطر من
به سکینه بگو ای نور دو چشم تر من
خواهرا جان تو و جان علی اصغر من
خواب دیدم علی اکبر به وطن آمده است
از ره مهر به غمخواری من آمده است
مژده ام داد که اصغر به سخن آمده است
فارغ از رنج و غم و درد و محن آمده است
گفت قاسم به صف کرببلا شاد شده
حجله ی عیش به پا کرده و داماد شده
شاد از آن عیش دل سید سجاد شده
نو عروسش ز همه درد و غم آزاد شده
گو به عباس عموی من و تاج سر من
خوب داری خبر از حال دل مضطر من
به سکینه بگو ای نور دو چشم تر من
خواهرا جان تو و جان علی اصغر من
نه تو می آیی و نه اکبر نیکو سیرم
بلکه کرده است فلک خاک یتیمی به سرم
سال ها چاکر و فرزند تو ای شاه شهید
به ره چاکریت موی سیه کرده سفید
در صف حشر ندارد به کسی چشم امید
جز به احسان تو و لطف خداوند مجید
