چون حسین بن علی بی کس و بی یاورشد

گاه جانبازی شهزاده علی اکبر شد

دریافت فایل

شعر : محمود موجی

آهنگ : مرحوم عبدالحسین خرمایی 

 

چون حسین بن علی بی کس و بی یاورش

گاه جانبازی شهزاده علی اکبر شد

 

میرود شبه نبی بدرقه اش آه و فغان

زین فغان کرببلا یکسره چون محشر شد

 

در حریم قدمش خته دوصد چشم غمین

همرهش قافله ای سینه پر آدر شد

 

گوئیا قلب حسین است که زآن سوی رود

دم به دم پاره امیدش زگل احمر شد

 

میکند بازازهم غنچه لب خون خدا

عنبر افشان همه جا از لب آن سرور شد

 

کی خدایا برهت گشته فدا جان حسین

از من این لحظه جدا اکبر مه پیکر شد

 

من چو دلبر گیرم از همه دل برگیرم

چون تویی دلبر من دلبر من پرپر شد

 

رفت وباقامت خود وه که قیامت بنمود

برسرش تیر و سنان رقص دوصد خنجر شد

 

همهمه گشته بپا بین جمیع دونان

که چسان نوبت جانبازی پیغمبر شد

 

کیست این ماه جبین نور ضیا اش به زمین

بوالعجب از چه زمین جایگه اختر شد

 

جنگ میکرد چنان قاتل مرحب آندم

جلوه گر پیش خصان زان عظمت حیدر شد

 

ذکر لا حول ولا قوه الا باله

برزبان همه اهل حرم ازبر شد

 

تشنگی تاب و توان از تن اکبر میبرد

نم نم او تشنه لب جرعه ای از کوثر شد

 

ناگهان ضربت آن منقذ ملعون و پلید

فرق اکبر زدو شقالقمری دیگر شد

 

قدسیان مویه کنان ارض وسما خون افشان

شیون و همهمه در بارگه داور شد

 

منکسر شمس وقمر کون و مکان زیروزبر

دامن سرور دین بحر پرازگوهرشد

 

زمزم چشم حسین بن علی شد گرداب

شعله ور آه دل زینب غم پرور شد

 

کهکشان قامت اکبر چو بیفتادبه خاک

نزد مولای جهان عمر جهان آخرشد

 

درید کیست کنون قدرت دلداری او

آه از آن دم که به بالین علی اکبر شد

 

این قلم را پس از این نیست توانش موجی

چون دهد شرح فراقی که ازآن محشر شد